Ξεφύσηξε και κοίταξε το σημείωμα που είχε βρεθεί στον τόπο του εγκλήματος και τώρα ήταν αναρτημένο στον πίνακα. Αντανακλαστικά κοιτάξαμε όλοι.
Τον σκότωσα γιατί δεν άξιζε να λέγεται μπλόγκερ!
Ίσιωσα τη γραβάτα μου.
- Όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Κάρολος Μαρξ, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη. Το φάντασμα του μπλόγκερ δολοφόνου, είπα με στόμφο γιατί είμαι και ενεργό μέλος του ΠΑΜΕ μπάτσων. Και βλέπω να μένει φάντασμα, αφεντικό. Τέσσερις έχει φάει μέχρι τώρα και δεν έχει αφήσει κανένα στοιχείο, μόνο τον γραφικό του χαρακτήρα.
- Και τι να κάνουμε τώρα; Να ψάξουμε να βρούμε όλους τους γραφικούς χαρακτήρες όλων των ελληνόφωνων μπλόγκερς; πετάχτηκε η Νατάσσα, που άμα δεν πεταχτεί θα σκάσει.
Ο Αρχηγός σταμάτησε να κόβει βόλτες και να ξεφυσάει. Κάτι σαν υποψία εξυπνάδας άστραψε στο μάτι του που αλληθώριζε προς το ταβάνι.
- Μαρξ, μονολόγησε. Γραφικοί χαρακτήρες. Αυτό είναι! Φέρτε μου το τηλέφωνο!
Κι έξυσε το προγούλι του ικανοποιημένος.»
(Κάθε ομοιότητα με αληθινούς χαρακτήρες είναι εντελώς συμπτωματική. Χα!)
Elf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου